Tag: parfum

  • Découverte de l’histoire du parfum en Roumanie

    Découverte de l’histoire du parfum en Roumanie

    En
    2014, BEAUTIK Haute Parfumerie a inauguré le premier Musée de la parfumerie de
    Roumanie. Une collection privée, unique dans le pays, et à la valeur historique
    inestimable. Elle rassemble, en effet, des parfums issus de différentes maisons
    de tradition et d’envergure internationale, ainsi que des parfums roumains,
    témoins de l’âge d’or de la parfumerie roumaine de l’entre-deux guerre.

    Georgian Gheorghe, directeur des relations publiques du Musée du parfum nous
    raconte l’histoire de ce lieu singulier :




    « Tout a commencé en 2006 avec l’achat
    d’une petite bouteille de parfum tout à fait spéciale pour nous, et
    emblématique pour le Musée. Il s’agissait, en effet, d’un parfum porté par la
    Reine Maria de Roumanie, ce qui lui confère une place toute particulière. Il
    s’agit du parfum « Mon boudoir » de la Maison parisienne Houbigant.
    Ensuite, en 2014, nous avons inauguré le Musée au mois de décembre. Il présente
    une collection de parfums roumains de l’époque communiste, ainsi qu’une
    collection internationale avec des parfums issus de plusieurs maisons de
    différents pays européens, mais aussi des Etats-Unis, d’Australie ou d’Asie. »




    Georgian
    Gheorghe a retracé pour nous l’histoire du parfum en Roumanie :




    « Actuellement il n’existe pas de telle
    tradition en Roumanie et je ne pense pas que l’on puisse renouer avec celle
    d’autrefois. Simplement parce qu’avant la période communiste, la Roumanie
    copiait tout ce qui se faisait à l’étranger afin de pouvoir développer sa
    propre industrie. Par la suite, des fabricants roumains ont vu le jour pendant
    la période communiste, et ont commencé à écrire l’histoire du parfum en
    Roumanie. A l’époque il existait plusieurs marques roumaines : Macul Roșu
    par exemple (Le coquelicot rouge). Ceux de chez Mirage ont en quelque sorte
    repris l’usine de Macul Roșu, ou la célèbre usine de Farmec à Cluj-Napoca. Mais
    avant cela, pendant l’entre-deux-guerres, la Roumanie était à l’avant-garde de
    la parfumerie en Europe. De nombreuses marques de l’époque étaient fabriquées
    chez nous ou disposaient de succursale en Roumanie. C’était le cas par exemple
    de Coty, de Guerlain ou de Maison Lubin. Mais il n’existe pas en Roumanie de
    savoir-faire en termes de parfumerie. Nous étions plutôt un hub pour les
    grandes maisons internationales. »




    Georgian
    Gheorghe nous a donné quelques détails sur la collection présentée au Musée :




    « Le Musée de la Parfumerie met actuellement
    en avant environ 400 exposants, avec une collection importante composée de près
    de 10 000 articles. Je fais référence ici aux bouteilles de parfums d’une part,
    mais pas seulement. Vous y retrouverez aussi les ingrédients et les recettes
    utilisées pour leur fabrication, ainsi que les herbiers dans lesquels étaient
    présentés les différentes plantes et ingrédients utilisés, avec des
    informations sur leurs propriétés, leurs plus-values et ce qu’elles apportaient
    au parfum. On retrouve aussi certains produits de beauté comme la poudre, ou
    encore la poudre parfumée, le blush etc. »




    La
    parfumerie qui accueille le Musée a conservé son élégance et attire de nombreux
    visiteurs. Georgian Gheorghe nous raconte :






    « Parmi nos clients on retrouve de
    nombreuses personnalités artistiques majeures, issues du monde de la culture,
    mais aussi des descendents de grandes familles royales, comme celle de Roumanie
    par exemple. Nous sommes, en fait, le fournisseur principal de la Maison
    Royale, ce qui nous confère une relation privilégiée avec la Famille Royale, y
    compris avec l’héritière de la couronne,
    la Princesse Margarita. »






    Le
    Musée participe aussi à des évènements culturels. Georgian Gheorghe nous donne
    quelques détails :




    « Nous avons organisé de nombreux
    évènements en dehors du Musée. Certaines expositions ont voyagé dans tout el
    pays, à Constanța, Iași, Cluj, Alba Iulia et même jusqu’à Sinaia, où nous avons
    participé à un évènement exclusif organisé en partenariat avec la Maison Royale
    de Roumanie et le Musée de Peleş. Nous avons organisé une exposition dans le
    petit palais de Pelişor qui fait partie du complexe muséal de Sinaia. Nous
    avons aussi mis en place plusieurs expositions temporaires dans certaines
    pièces ou bâtiments emblématiques. Ce fut le cas par exemple, il y a quatre ans,
    à Oradea, où nous avons mis sur pied une exposition dans un bâtiment historique
    rénové. Nous avons aussi organisé une exposition à Alba Iulia, inaugurée en
    décembre dernier et ouverte encore aujourd’hui. Elle a pour principal sujet les
    parfums de la Reine Marie, évidemment, et là-bas aussi nous entretenons une
    collaboration étroite avec les autorités locales. Nous espérons bien pouvoir
    refaire de tels évènements régulièrement avec des expositions thématiques.
    J’encourage donc vos auditeurs à se rendre sur nos réseaux sociaux où ils
    pourront retrouver toutes les informations relatives à nos évènements. »




    Le
    Musée de la Parfumerie séduira aussi les amateurs d’objets anciens. En effet,
    sa collection comporte aussi des objets
    uniques, comme le parfum que portait le roi Roumain Carol Ier. Un célèbre
    parfum, fabriqué dans l’une des plus anciennes usines du monde, celle de
    Cologne : l’eau de Cologne, bien évidemment. Elle a été créée par Maria
    Farina, première fournisseuse de la Maison Royale. Son nom apparaît dans les
    documents attestant des livraisons de parfum envoyées à la Maison Royale de
    Roumanie à compter de l’année 1889. (trad :
    Charlotte Fromenteaud)



  • Le bonheur des sorties

    Le bonheur des sorties

    Depuis que le beau temps
    est là, avouons-le, le confinement est encore plus dur à supporter. Pourtant,
    il ne faut pas confondre la distanciation sociale avec un régime de vie austère
    mené entre quatre murs. Même les médecins le disent, une bonne petite balade,
    histoire de respirer un peu d’air frais et de changer de décor, va faire des
    merveilles.

    Du coup, c’est notre petite dose d’optimisme à vous proposer en ce
    début de semaine : ne vous inquiétez pas, même les autorités tolèrent les
    brèves sorties, histoire de faire vos courses, de vous rendre chez vos parents, de faire du footing ou du vélo. Prenez toutes vos précautions, n’oubliez pas votre masque
    et une paire de gants et accordez-vous, au moins une fois par semaine, une
    pause en dehors de votre maison. Surtout en cette période de l’année quand la
    nature se revigore et que l’air sent le parfum des fleurs.

  • Hörerpostsendung 28.4.2019

    Hörerpostsendung 28.4.2019

    Liebe Freunde, herzlich willkommen zur Hörerpostsendung von RRI!



    Wir schreiben heute den Ostersonntag in der orthodoxen Kirche und passend zum Thema hinterlie‎ß uns Paul Gager, einer unserer Stammhörer aus Österreich, eine Frage im Internetformular:



    Werte Redaktion!



    Im englischsprachigen Programm von Radio Slowakei International erzählte die Moderatorin aus Rumänien über einen Ostermontagsbrauch, wo Frauen in Rumänien an der Grenze zu Ungarn mit Parfum bespritzt werden. In der Slowakei eher mit Wasser. Gibt es diesen ungewöhnlichen Brauch noch immer? Und was steckt dahinter? Werden nur unverheiratete Frauen bespritzt? Oder jede? Der rumänischen Moderatorin von RRI hat das früher überhaupt nicht gefallen.



    Mit grübelnden Grü‎ßen


    Paul Gager



    Vielen Dank für Ihre Zeilen, lieber Herr Gager. Ich war meinerseits verwundert, zu erfahren, dass bei RSI jemand aus Rumänien arbeitet. Ich habe dann die Webseite der englischen Redaktion von RSI besucht, und in der Tat: Unter den Mitarbeitern befindet sich tatsächlich eine Dame mit rumänischem Namen. Nun aber zu Ihrer Frage. Den Brauch zu Ostermontag gibt es tatsächlich noch, und zwar nicht allein an der Grenze zu Ungarn, sondern in ganz Siebenbürgen und darüber hinaus auch in den benachbarten Landesteilen Bukowina und Marmarosch. Der Brauch stammt von den Siebenbürger Ungarn, wurde aber auch von der rumänischen Mehrheit übernommen und wird wie gesagt auch au‎ßerhalb von Siebenbürgen praktiziert. Allerdings wurden Mädchen und unverheiratete junge Frauen ursprünglich mit Quellwasser oder frischem Brunnenwasser bespritzt, erst später wurde das Wasser durch Kölnischwasser oder Parfum ersetzt. Damit sollten junge Frauen das ganze Jahr über schön bleiben, und dem Brauch liegt eine Legende zu Grunde. Es hei‎ßt, ein christliches Mädchen soll einmal mit einem Eierkorb durch den Wald gegangen sein. Dabei soll ihr ein heidnisches Mädchen über den Weg gelaufen sein. Das Christenmädel versucht die Altersgenossin zu bekehren und erzählt ihr von Jesus, Gottesfurcht und Nächstenliebe. Das heidnische Mädchen erwidert, sie würde sich nur dann bekehren lassen, wenn Gott ein Wunder geschehen und die Eier im Korb rot werden lasse. Und so kam es auch — die Eier färbten sich auf einmal rot, und vor lauter Aufregung und Ehrfurcht fielen die beiden Mädchen in Ohnmacht. Vorbeiziehende entdecken die beiden Mädchen und bespritzen sie mit Wasser, damit sie wieder zu sich kommen, und so sei dieser Brauch zu Ostermontag entstanden, wobei das Wasser später durch Parfum ersetzt wurde. Heute wird meistens auch ein kleiner Spruch dazu gesagt. Burschenscharen ziehen von Haus zu Haus, um die unverheirateten jungen Frauen ausfindig zu machen. Dabei sagen sie ein kleines Gedicht auf, das sinngemä‎ß so klingt: Ich bin der Gärtner und hab ein Fläschchen in meiner Tasche. Wo ist das schöne Röslein hier, das benetzt sein will?“ Der Brauch wird natürlich in unterschiedlichen Varianten praktiziert, in manchen Dörfern werden auch verheiratete Frauen bespritzt, manchmal artet es in einer regelrechten Spritzorgie aus — das ist wohl, was der Kollegin von RSI nicht gefallen hat. Meistens endet das Ganze mit einem Festgelage in einem grö‎ßeren Bauernhof. Und mancherorts dürfen die jungen Frauen am nächsten Tag Revanche nehmen, am Dienstag nach Ostern bespritzen sie dann die Burschen im Dorf.



    Von Wien geht es weiter nach Grafing bei München, von wo sich unser Hörer Werner Schubert meldete:



    Hallo Sorin, hallo liebe Redaktion,



    es wird mal Zeit, dass sich ein ehemals flei‎ßiger Hörer und Schreiber wieder meldet, die Ostertage haben auch mir mal wieder etwas Gelegenheit zu einem Besuch auf den kurzen Wellen gegeben.



    Der Empfangsbericht vom heutigen Tage stammt aus dem Inntal mit meiner dortigen guten Ausrüstung, aber auch in meiner ungünstigen Grafinger Wohnlage ist RRI wieder wie gewohnt in guter Qualität zu hören. Schön, dass man das Geld für die Kurzwelle noch hat, wenn es auch am Versandmaterial für die Hörer zunehmend fehlt. Aber das ist nicht nur bei RRI so. Besorgniserregend ist z.B. die Situation bei der Stimme der Türkei“, wo der deutschen Redaktion im Rahmen einer Umgestaltung“ einfach der Zugang zur eigenen Homepage genommen wurde.



    Im Mai ist ja Europawahl, normalerweise melde ich mich immer freiwillig als Wahlhelfer, aber an diesem Tag habe ich einen anderen Termin. Den würde ich nur streichen, wenn mich die Stadtverwaltung anschreibt, weil es zu wenig Helfer gibt. Die meisten Wahlhelfer kommen aus dem öffentlichen Dienst, weil es für den Sonntag einen anderen Tag frei gibt. Für mich als Angestellten in einer Firma gilt das nicht, ich bekomme zwischen 30 und 50 Euro für so einen Sonntag. Wer gut verdient, ist natürlich nicht scharf darauf, dafür einen ganzen Tag zu opfern, deswegen gibt es gelegentlich einen Mangel an Freiwilligen, auch wenn es Getränke und Wurstsemmeln dazu gibt.



    Das bringt mich zu einer Frage: Wer stellt sich in Rumänien als Wahlhelfer zur Verfügung? Setzt man auf Freiwillige oder werden Beamte verpflichtet, zu erscheinen, und gibt es eine Aufwandsentschädigung? Danke schon mal für die Antwort!



    Das mal eben von mir, ich melde mich bald mal wieder. Lieber Sorin, ich hoffe Ihr Rücken ist auch wieder ganz in Ordnung.



    Herzliche Grü‎ße aus dem frühlingshaft warmen Grafing von


    Werner Schubert




    Vielen Dank für Ihre Zeilen, lieber Herr Schubert, und danke auch für die Frage nach meinem Gesundheitszustand. Nun, dem Rücken geht’s besser, allerdings habe ich in letzter Zeit Schmerzen im Schultern- und Nackenbereich. Das kommt vom vielen Sitzen vor dem Rechner, und ich habe meine Gymnastik-Übungen in letzter Zeit auch etwas vernachlässigt. Ärzte sagen, nach einer Verletzung der Wirbelsäule verbleibt eine lebenslange Empfindlichkeit. Auf jeden Fall hat mir der kleine Unfall vor Augen gebracht, wie zerbrechlich ein Menschenleben ist — man kann von einem Augenblick auf den anderen im Rollstuhl landen, ich hatte auf jeden Fall Glück, mir keine schlimmere Verletzung zugezogen zu haben.



    Nun zu Ihrer Frage, zu deren Beantwortung mir unser ehemaliger Mitarbeiter Mihai Stoicescu geholfen hat, der selber öfter als Wahlhelfer im Einsatz war. In Rumänien ist die Zusammensetzung der Wahlausschüsse für Wahllokale durch ein kompliziertes Gesetz von 2015 geregelt. Demnach müssen der Präsident und der Vizepräsident Juristen sein — im Gesetz steht sogar Richter“. Da dies aber in der Praxis oft nur schwer umzusetzen ist, werden in der Regel Beamte aus der Lokalverwaltung damit beauftragt. Die übrigen Kommissionsmitglieder sind Vertreter aller kandidierenden Parteien und Wahlbündnisse, zudem Beobachter im Auftrag zivilgesellschaftlicher Vereine oder NGOs. Weil vor allem kleinere Parteien nicht immer über ausreichend Personal verfügen, greift man oft auf Volontäre zurück, die sich rechtzeitig anmelden und selbstverständlich unbescholtene Bürger sein müssen. Oft sind es Schullehrer, denn die meisten Wahllokale werden in Schulen organisiert. Allesamt unterzeichnen eine eigenverantwortliche Erklärung, dass sie somit einen staatlichen Auftrag erhalten und ihn nach bestem Wissen und Gewissen erfüllen müssen. Die Aufwandsentschädigung ist — trotz auch hierzulande üblicher Verpflegung mit belegten Brötchen und Getränken — auch in Rumänien eher bescheiden: umgerechnet 25 Euro pro Wahlhelfer. Allein der Präsident und der Vizepräsident beziehen höhere Zulagen, die bis zu 100 Euro reichen können, weil sie als Berufsbeamte in der entsprechenden Funktion auch eine grö‎ßere Verantwortung haben. Der Einsatz ist allerdings nicht auf den Wahltag beschränkt. Am Freitag vor den Wahlen werden die Wahlhelfer zunächst eingewiesen; am Samstag nimmt man die Wahlzettel entgegen und versiegelt die Wahlurnen. Nach abgeschlossener Wahl am Sonntag kann sich das ganze Drumherum mit Auszählung der Stimmen, Protokollierung usw. bis Montagabend hinziehen, es ist also kein Spa‎ßjob. In der Regel werden daher drei Tagessätze als Entschädigung bezahlt. In der Schule im Kiez, wo ich wählen gehe, habe ich unter den Wahlhelfern einen Nachbarn aus meinem Hochhaus und eine Verkäuferin aus einem Laden im Viertel erblickt. Alles in allem ist es also ähnlich wie in Deutschland, und ich hoffe somit, Ihre Frage zufriedenstellend beantwortet zu haben, lieber Herr Schubert. Herzliche Grü‎ße nach Bayern!



    Unser Hörer Carsten Fenske (der normalerweise in Greifswald zu Hause ist) meldete sich von einem neuen, malerischen Standort per E-Mail:



    Liebe Radiomacher von Radio Rumänien INTERNATIONAL, Deutscher Dienst,



    nach einer kleinen Pause melde ich mich nun, von einem neuen Empfangsort, bei Ihnen zurück.



    Das Winterquartier als Camper habe ich aufgegeben und stehe nun bis Ende Oktober auf einem Campingplatz im Fischerdörfchen Freest. Direkt vor mir in ca. 300 m Entfernung verläuft die Küste, auf die ich einen ungehinderten Blick habe. So kann ich aus- und einlaufende Schiffe sehen und abends auch hören. Ein sehr stimmungsvolles Bild, was nie langweilig wird.



    Nun aber zu Ihren Sendungen. Die Umstellung auf die Sommerfrequenzen macht sich bei mir deutlich bemerkbar. Der Empfang ist (bisher) schlechter, aber ausreichend. Ich höre Sie auf der Frequenz 9570 kHz, stets 18:00 Uhr UTC. Zur Verbesserung des Signals habe ich mir eine 6 m lange, stationäre Antenne gebaut. Zur Veranschaulichung hänge ich mal ein kleines Video an diese Mail. Damit erreiche ich eine Verstärkung von ca. 30% und somit ist wieder alles, wie es sein soll.



    Zu Ihren Sendungen kann ich nur sagen: Daumen hoch und bitte den Programmaufbau so lassen. Durch die kurzen Beiträge, Nachrichten und Musikstücke ist immer etwas für mich und sicher auch die anderen Hörer dabei. Didaktisch gut gemacht ist auch die stets zum Beginn moderierte Sendungsübersicht. Man wei‎ß also, was kommt. Da kann ich mich nur Ihrem deutschen Hörer Helmut Matt aus Herbolzheim anschlie‎ßen, den Sie am 21.04. zitierten.



    Aufschlussreich war auch Ihre Programmrückschau vom gleichen Tage, in welcher Sie von einer Studie der Friedrich-Ebert-Stiftung berichteten. Wenn junge Menschen von 14 bis 23 Jahren eine Diktatur besser finden als eine parlamentarische Demokratie, lässt das aufhorchen. Es zeigt aber auch ein gro‎ßes Ma‎ß an Naivität und früher war alles besser“… Ich für meinen Teil möchte nicht wieder in einer Diktatur leben. Auf Kommunismus habe ich auch nach drei‎ßig Jahren noch keine neue Lust.



    Damit möchte ich meine Zeilen auch schon fast beenden, nicht ohne noch ein herzliches Danke zu sagen für den ersten Preis beim Radioquiz. Ich verbleibe bis zum nächsten Mal mit freundlichen Grü‎ßen



    Ihr Hörer


    Carsten Fenske



    Vielen Dank für das ausführliche Feedback, lieber Herr Fenske, und herzliche Grü‎ße an die Ostsee!



    Zeit für die Postliste. Einen Postbrief erhielten wir von Frank Bresonik aus Gladbeck, der uns u.a. vom Tod seines Vaters unterrichtete. Unser herzliches Beileid, lieber Herr Bresonik, möge er in Frieden ruhen! E-Mails erhielten wir bis einschlie‎ßlich vergangenen Freitag von Heinrich Eusterbrock, Volker Willschrey, Jörg-Clemens Hoffmann, Reinhold Meyer, Andreas Mücklich, Werner Schubert, Carsten Fenske und Michael Willruth (D) sowie von Sutomo Huang (Indonesien), Reinhard Schumann (SE) und Paul Gager (A).




    Audiobeitrag hören:




  • Glace parfum amour

    Glace parfum amour

    L’histoire de la crème glacée commence à l’époque de gloire de l’Empire romain lorsque ce délice n’était réservé qu’à une poignée de gens. Plus tard, au Moyen Age, durant ses voyages en Orient, Marco Polo a à son tour découvert la glace et l’a apportée ensuite en Europe. Dans les principautés roumaines, les premières mentions de la crème glacée datent de l’époque du prince régnant Constantin Brancovan, au 18e siècle. D’ailleurs sa cour princière possédait une glacière creusée dans la terre, indispensable pour préparer des sorbets et des crèmes glacées, mais aussi pour tenir au frais de l’eau, des fruits, des sirops et du vin pour les invités du prince régnant.



    Mihaela Cuturescu a appris l’art de préparer la glace à Bologne pour ouvrir au centre de Bucarest une « gelateria » italienne, adaptée pourtant aux goûts locaux. Comment a commencé toute cette histoire? Ecoutons Mihaela Cuturescu : « Le point de départ de cette histoire a été un moment d’inspiration. Nous avons énormément aimé ce produit, on était vraiment amoureux de glace. Les choses changent sur le marché, selon les tendances. Il y a également des tendances sur le marché alimentaire, nous nous dirigeons vers des produits meilleurs, plus sains, fabriqués avec des ingrédients naturels. La différence majeure réside dans les ingrédients. La glace artisanale a toujours comme ingrédient principal le lait, auquel on ajoute différentes crèmes : de pistaches, de noisettes, de chocolat, de noix de cocos, de fruits de bois. Nous pouvons utiliser toute une série d’ingrédients, mais le plus important c’est le lait, auquel on peut ajouter la crème fraîche. Et c’est ce qui donne ce goût différent, cette texture à part. »



    Et même si à première vue, la glace artisanale ressemble à ce que nombre de grand – mères roumaines préparaient il y a des dizaines d’années, c’est la technologie moderne qui rend ce produit encore plus crémeux et savoureux. Sachez pourtant que pour préparer de la glace artisanale, il faut suivre des cours. D’ailleurs en Italie, il y a même une Université spécialisée, raconte Mihaela Cuturescu : « C’est à Carpigiani que la glace a été portée à des niveaux supérieurs de raffinement. Il y a un musée de la glace et des cours sont également organisés. Les Italiens ont une tradition vieille de plusieurs centaines d’années pour ce qui est de la fabrication de la glace. D’ailleurs, la glace industrielle est assez rare en Italie. Lors des cours que j’ai faits, j’ai découvert que les goûts varient selon les différentes régions géographies d’Italie. Actuellement, nous ne cessons d’apprendre des choses nouvelles. Si à Bologne il y a environ 200 fabricants artisanaux de gelato, en Roumanie il y en a 200 à travers le pays. »



    Qu’est-ce que Mihaela Cuturescu a appris de spécial en Italie ? « Il y a en Italie des cours s’adressant tant aux artisans débutants qu’aux artisans chevronnés, où l’on apprend à balancer les goûts du produit. C’est ça le secret du goût, l’équilibre. Ils ont des spécialistes qui font des glaces depuis des dizaines d’années et qui ont commencé à enseigner cet art aux autres. J’ai participé à la présentation de toute sorte d’innovations. Parmi elles, transformer la glace d’un dessert en une entrée digne d’un restaurant aux étoiles Michelin. Ils imaginent des glaces à base de fromage, de saumon, toute sorte de choses inédites. Il faut bien tester tout, puisque c’est là un autre secret du métier. Et tout commence par les ingrédients : une crème glacée à la pistache peut être déclinée en plusieurs variantes. Au moment où l’on choisit une crème de pistaches, il faut avoir déjà terminé un cours d’analyse sensorielle, afin de mieux comprendre ce qu’il faut goûter. Une crème de pistaches est très concentrée et pour la diluer il faut bien connaître les proportions. 10 grammes de plus ou de moins peuvent faire une énorme différence pour un kilo de glace. Les Italiens disent qu’une recette d’Italie ne peut pas être reproduite en Roumanie ou dans n’importe quel autre pays. Le lait est différent, le goût des gens est différent et il faut expérimenter : réduire la quantité d’un ingrédient de 5 grammes, ajouter 5 grammes d’un autre. Et si j’ajoutais un peu de basilic ou bien si je mettais un peu plus de sel au caramel? Voilà comment se déroule ce jeu ! »



    Mihaela Cuturescu explique aussi quelles sont les tendances chez les Roumains en matière de goût : « En Roumanie, on joue avec les ingrédients standard dans tout ce qui tient à la fabrication de la glace. J’ai commencé l’année dernière par les crèmes, de noisettes et de pistaches. Personnellement, je préfère les glaces plus difficiles à fabriquer. Afin de satisfaire les préférences des Roumains, nous avons également essayé de préparer des sorbets aux fruits de bois, au citron, à la limette, ou bien des yaourts gelés au citron, au chocolat et à la vanille, soit des variétés qui abondent chez nous. Et nous fabriquons aussi des glaces qui reproduisent les produits industriels avec des ingrédients naturels. »



    Mais afin de créer son propre marché et éduquer le goût des clients, les créateurs de glace artisanale doivent se guider d’après les goûts qui rappellent quelque chose de connu aux consommateurs, avant de les orienter vers des saveurs inédites : « Les Roumains préfèrent les goûts exquis, ils ne choisissent pas les saveurs classiques, telle que la vanille au chocolat, parce qu’ils ont déjà goûté à ce mélange dans les produits industriels. Ils préféreraient les noisettes, les pistaches, le chocolat. Le goût nouveau doit absolument partir d’une saveur connue. Nous avons déjà fait plusieurs essais et à présent nous cherchons à faire une glace au fromage bleu, dont j’ai goûté en Italie. Nous tâchons de la combiner avec du miel, car il faut toujours innover, même si ça peut paraître bizarre. »



    Et puisque le beau temps est en train de s’installer en Roumanie, il ne nous reste qu’à essayer deux ou trois boules de gelato. De toute façon, il est carrément impossible d’en manger plus, car la crème glacée artisanale est très dense et rassasiante. (trad. : Alex Diaconescu)

  • Un parfum pour le dessert

    Un parfum pour le dessert

    Vert de Toma « For Him, Her and Chefs » – c’est-à-dire pour lui, elle et les chefs – est la saveur par laquelle nous tente dernièrement chef Toma, le cuisinier qui aime le plus jouer. Nous l’avons rencontré il y a un certain temps, à l’occasion du lancement à Alba Iulia d’un énorme livre de cuisine. Depuis peu, il s’essaie à la cuisine romaine – et je dis bien romaine, pas roumaine ; pour la première fois, ce fut lors d’un festival historique. Aujourd’hui nous l’avons invité au micro, pour nous raconter l’histoire du parfum comestible.

    Toma Ioan Cosmin alias Chef Toma: « Je pense que c’est quelques chose de nouveau pour ceux qui aiment savourer des douceurs. C’est un parfum comestible, que l’on peut utiliser sur le corps, mais, pour choquant que cela puisse paraître, on peut aussi l’ajouter à certains plats sucrés, c’est-à-dire à tous les desserts, à un gâteau d’anniversaire, si vous aimez la lavande et la menthe, mais aussi au magret de canard aux fruits rouges. Chez nous, en Transylvanie, un gâteau d’anniversaire s’accompagne toujours de confiture, aussi, ce parfum peut-il très bien aller avec. »

    Comment cette idée est-elle née est comment a-t-elle évolué ? Chef Toma explique: « J’ai déjà créé un parfum comestible, mais celui-là était uniquement comestible. Il est préparé à base d’huiles aux arômes de thym, avec un peu de menthe et un peu de poivre. Alors l’idée m’est venue de créer un deuxième parfum, qui soit comestible, mais qui puisse également être appliqué sur le corps. Dans ce cas, il dure une demi-heure et il sent bon. On peut également l’utiliser comme lotion après-rasage. Ce parfum contient de la menthe, du fenouil, de la lavande – surtout de la lavande, car j’aime beaucoup cette odeur. On peut l’utiliser pour les desserts au chocolat, les desserts à la crème fouettée, les gâteaux d’anniversaire, même pour les crêpes et les beignets au fromage roumains. Il suffit d’aimer la lavande. Pour l’instant, ce parfum n’est pas en vente, mais j’espère que l’année prochaine il sera accessible au public. »

    Ce parfum vert en petits flacons de 10 ml est unique en Roumanie. A partir de 2018, on pourra le trouver dans les magasins et il ne sera pas cher – promet son créateur. Le parfum « Vert de Toma » sera lancé à l’occasion du festival de gastronomie « Alba Carolina FOOD FEST ».

    Et puisque la cuisine est un art, chef Toma est toujours en quête de nouvelles idées : « Je me demande toujours ce que je peux encore inventer. Par exemple, je viens de préparer une tarte à base de confiture de carottes et une mousse au chocolat, pourtant, dans cette mousse, il y a des haricots secs. J’ai également inventé un dessert à base de farine de maïs et nous allons préparer à Alba Iulia le plus grand salami de biscuits jamais réalisé en Roumanie ; il mesurera une dizaine de mètres. Moi, je souhaiterais qu’il soit encore plus long. J’aurai de l’aide : plusieurs élèves d’un lycée d’alimentation publique ainsi que des cuisiniers de Iaşi, Bucarest, Lugoj, Timişoara et Deva ont annoncé leur participation. C’est une grande joie pour moi qu’ils soient là pour m’aider. »

    En attendant d’enregistrer une nouvelle performance dans le Livre des records, chef Toma participe à toute sorte d’événements, séduisant les participants avec ses plats savoureux et imaginatifs. Rien d’étonnant si, lors d’un Festival romain, Toma a cuisiné un plat selon la recette du chef cuisinier romain Apicius, qui a vécu au Ier siècle av. J.-C. et auquel on doit le plus ancien livre de cuisine conservé en Europe.

    Chef Toma nous raconte cette expérience : « Pour moi, ce fut un grand plaisir de cuisiner à la romaine. Cela a été un plaisir d’interpréter Apicius, le chef cuisinier le plus connu de l’Antiquité, qui nous a laissé certaines de ses recettes. Les chercheurs du Musée d’Alba Iulia ont choisi une de ses recettes, ils me l’ont donnée et m’ont demandé de préparer ce plat. Ce fut un ragoût de poitrine et de cuisse de porc, à l’huile d’olive, aux figues, aux abricots, à la menthe, au vinaigre de vin, au vin rouge et à l’oignon vert. Un plat préparé donc uniquement avec des ingrédients que l’on utilisait à l’époque. C’était très savoureux, les gens ont aimé, bien que ce fut sucré. Je pense déjà à réinterpréter cette recette. J’ai lu des livres sur la cuisine romaine et ils mangeaient, semble-t-il, des plats au goût très sucré. Par exemple, s’ils préparaient un ragoût, comme on l’appellerait de nos jours, ils y ajoutaient du miel et l’omniprésent vin rouge. »

    Si c’est à Braşov que Chef Toma lançait, il y a quelques années, le hors-d’œuvre servi dans un pot de fleurs, le parfum comestible peut pour l’instant, lui, être testé dans un restaurant de Sebeş. Et Chef Toma a laissé à Alba Iulia le privilège de s’enorgueillir du plus grand salami de biscuits jamais préparé dans le monde. (Trad.: Dominique)

  • Alternative Kochkunst: Parfüm als Dessert

    Alternative Kochkunst: Parfüm als Dessert

    Vert de Toma — For Him, Her and Chefs“, übersetzt Für ihn, für sie und für Köche“ — das ist der letzte Geschmack, mit dem uns Chef Toma verlockt — der Koch, der allzu gerne mit Aromen spielt. Wir lernten ihn vor einiger Zeit in Alba Iulia kennen. Damals war er dabei, ein Riesenkochbuch herauszugeben. Neuerdings bereitete er Speisen nach römischer Art im Rahmen eines historischen Festivals zu. Viele Gründe, um ihn wieder aufzusuchen und uns mit ihm zu unterhalten. Zunächst wollten wir die Geschichte des essbaren Parfüms erfahren. Dazu Toma Ioan Cosmin:



    Ich denke, es ist etwas Neues für die Dessert-Schlecker. Es handelt sich nämlich um ein essbares Parfüm. Es erfüllt eine doppelte Funktion — das Parfüm kann wie gewöhnlich auf der Haut zerstäubt werden oder es kann bei der Zubereitung von Nachspeisen oder sü‎ßen Speisen allgemein verwendet werden. Wer Lavendel und Pfefferminz mag, kann es rücksichtslos in allen Desserts einsetzen. Es taugt aber auch für eine Entenbrust, die mit Waldfrüchten serviert wird. Oder für Geburtstagskuchen. In Siebenbürgen werden die Torten mit Marmelade serviert. Daher passt auch dieses Parfüm sehr gut dazu, es kann auf Kuchen zerstäubt werden.“




    Dennoch: Wie kam er auf den Gedanken, ein essbares Parfüm zu erfinden?



    Ich hatte schon vor einiger Zeit ein Parfüm hergestellt. Es war ebenfalls ein essbares Parfüm. Allerdings nur essbar — das Parfüm von Alba Iulia. Dabei vermischte ich mehrere Duftöle — Thymian, ein bisschen Pfefferminz, einen Hauch Pfeffer. Da kam ich auf den Gedanken, ein zweites Parfüm herzustellen, das essbar sei und gleichzeitig auch als gewöhnliches Parfüm verwendet werden könne. Der Duft hält etwa eine halbe Stunde am Körper an. Es riecht sehr schön, kann auch als After-Shave verwendet werden. Das Parfüm enthält Pfefferminz, Fenchel und Lavendel. Ich liebe den Lavendel-Duft, daher herrscht dieser Duft vor. Es kann gut in Schoko-Desserts vermischt werden, passt aber hervorragend auch für Nachspeisen mit Schlagobers. Es kann auch in den Teig für Crêpes hineingegeben werden. Hauptsache, Sie mögen den Lavendel-Duft. Vorläufig steht es nicht zum Verkauf, allerdings hoffe ich, dass wir es ab nächstes Jahr unseren Kunden zur Verfügung stellen können.“




    Das grün gefärbte Parfüm soll in 10 ml Parfümfläschchen ab 2018 verkauft werden. Es ist einmalig in Rumänien. Es wird nicht zu teuer sein, sagte uns sein Erfinder. Das Parfüm Vert de Toma“ soll anlässlich des Gastronomie Festivals Alba Carolina Food Fest“ lanciert werden, so Toma Ioan Cosmin. Kochen ist eine Kunst. Demnach ist der Starkoch Toma ununterbrochen auf der Suche nach neuen Ideen:



    Ich überlege immer, was ich noch erfinden könnte. Ich habe vor Kurzem einen Kuchen gebacken, bei dem die wichtigsten Zutaten eine Karotten-Marmelade und ein Schokolade-Mousse waren. Im Schokolade-Mousse gibt es wei‎ße Bohnen. Au‎ßerdem haben wir einen Kuchen aus Maismehl gebacken. Und wollen den typisch rumänischen Kuchen ‚Salam de biscuiţi‘ (dt. Schoko-Keks-Salami) im Riesenformat in Alba Iulia zubereiten. Er wird etwa 10 m gro‎ß sein. Ich hätte mir gewünscht, einen noch grö‎ßeren Kuchen zuzubereiten. Schüler einer Kochschule vor Ort sowie Köche aus Iaşi, Bukarest, Lugoj (Lugosch), Temeswar und Deva (Diemrich) haben ihre Teilnahme angekündigt. Ich freue mich sehr, dass sie an meinem Projekt mitmachen wollen.“




    Bis er einen neuen Rekord aufstellt, beteiligt sich der Starkoch Toma an vielfältigen Veranstaltungen, wo er die Teilnehmer mit seinen phantasievollen Speisen verzaubert. Im Rahmen des jüngsten Römischen Festivals kochte Chef Toma nach Rezepten des zur Römerzeit berühmten Feinschmeckers und Gourmets Apicius. Er lebte um das Jahr 100 v. Chr. und hinterlie‎ß das älteste Kochbuch in Europa, das bis heute noch erhalten ist. Chef Toma erzählte uns über seine Erfahrung:



    Nach römischer Art zu kochen, war eine Freude für mich. Apicius war der berühmteste Koch und Feinschmecker zur Römerzeit. Ich habe sehr gerne seine Rezepte übernommen und angepasst. Eigentlich haben mir Vertreter des Museums in Alba Iulia ein Rezept von Apicius gegeben und mich ersucht, eine bestimmte Speise zuzubereiten. Ich gab in einen gro‎ßen Kessel verschiedene Zutaten hinzu: Schweinefleisch, Olivenöl, Datteln, Aprikosen, Pfefferminz, Weinessig, roten Wein und Jungzwiebel. Also nur die Zutaten, die zur damaligen Zeit verwendet wurden. Die zubereitete Mahlzeit war köstlich, die Leute haben sie sich schmecken lassen. Der Geschmack war etwas sü‎ß, dennoch schmeckte das Essen sehr gut. Ich überlegte sogar, diesen Eintopf an den Geschmack unserer Tage anzupassen. Ich habe gelesen, dass die Römer gewöhnlich sü‎ße Speisen verzehrten. Machten sie einen Eintopf, wie den, den ich zubereitet habe, dann gaben sie auch Honig dazu. Und Rotwein — der durfte keinesfalls fehlen.“




    Vor ein paar Jahren schlug uns der Meisterkoch Toma eine Vorspeise vor, die direkt aus dem Blumentopf gegessen werden konnte. Das essbare Parfüm kann vorläufig nur in einem Restaurant in der Stadt Sebeş (dt. Mühlbach) probiert werden. In Alba Iulia soll demnächst auch ein Riesenkuchen gebacken werden. Bemerkenswerte Errungenschaften des Meisterkochs Toma.

  • Parfum la desert?

    Parfum la desert?


    Vert de Toma “For Him, Her and Chefs”, în traducere “pentru el, pentru ea şi pentru bucătari”, este savoarea cu care ne tentează mai nou, chef Toma, bucătarul căruia îi place cel mai mult să se joace. L-am cunoscut mai demult cu ocazia lansării la Alba Iulia a unei cărţi de bucate gigant, iar acum, după ce a gătit în stil roman, în cadrul unui festival istoric, l-am invitat alături de noi pentru a ne spune povestea parfumului comestibil. (Chef Toma sau Toma Ioan Cosmin) “Este cred ceva nou pentru cei ce savurează un dulce. Este un parfum comestibil, cu care te poţi da pe corp, şocant, dar îl poţi şi folosi la mâncărurile dulci. Adică la orice fel de deserturi, asta dacă iubiţi lavanda şi menta sau la un piept de raţă, care se serveşte cu fructe de pădure, sau la un tort. La noi, în Ardeal, la tort se serveşte dulceaţă şi atunci merge şi acest parfum pulverizat pe mâncare.”



    Cum i-a venit acestă idee şi cum a evoluat ea, am aflat tot de la Chef Toma: : “Eu am mai făcut un parfum, este vorba despre un parfum de Alba Iulia, care este un parfum tot comestibil, doar comestibil. Acel parfum este pe bază de uleiuri, cu arome de cimbru, cu puţină mentă, puţin piper. Şi atunci m-am gândit că ar fi o idee să fac un al doilea parfum, care să fie comestibil, dar să se poată da şi omul cu el. Pe corp, parfumul nou rezistă o jumătate de oră, miroase foarte frumos şi poate fi folosit şi ca after-shave. Acest parfum conţine mentă, fenicul, lavandă, care predomină, mie plăcându-mi foarte mult mirosul de lavandă. Îl putem folosi la deserturile care au ciocolată, deserturile care au frişcă, la torturi, chiar şi la papanaşi, chiar şi la clătite. Trebuie doar să iubiţi lavanda. Deocamdată nu este la vânzare, dar sper ca de anul viitor să fie accesibil publicului larg.”



    Parfumul de culoare verde se găseşte în sticluţe de 10 ml, este unic în România, din 2018 va fi scos la vânzare, iar “preţul nu va fi mare”, a spus creatorul lui. Potrivit bucătarului, parfumul “Vert de Toma” va fi lansat la “Alba Carolina FOOD FEST”.



    Şi cum gătitul este o artă, chef Toma este mereu în căutarea ideilor noi: “Eu tot timpul mă întreb ce să mai inventez. De exemplu acum am făcut o tartă care are la bază dulceaţă de morcovi şi un mousse de ciocolată, iar în acel mousse de ciocolată găsim fasole albă. Am mai făcut un desert care la bază are făină de mălai, o să facem la Alba Iulia şi cel mai mare salam de biscuiţi din România, va avea în jur de zece metri. Eu doresc să-l facem şi mai mare. Am şi elevi de la un liceu de profil, alimentaţie publică, s-au anunţat bucătari din Iaşi, din Bucureşti, din Lugoj, din Timişoara, din Deva. E o bucurie mare pentru mine că vin să mă ajute.”



    În aşteptarea unui nou record înregistrat în cartea recordurilor, chef Toma participă la tot felul de evenimente unde îi vrăjeşte pe participanţi cu bucatele sale pline de fantezie. Aşa că nu e de mirare, că recent, în cadrul unui Festival roman, chef Toma a gătit după una dintre reţetele aparţinând cunoscutului bucătar roman Apicius, care a trăit cam pe la 100 î.Hr şi care a lăsat în urma sa cea mai veche carte de bucate din Europa, care s-a păstrat până astăzi. Chef Toma ne-a spus cum a fost această experienţă: “Pentru mine a fost o mare plăcere să gătesc în stil roman. A fost o plăcere să-l interpretez pe Apicius, cel mai cunoscut bucătar pe vremea antichităţii, care a şi lăsat câteva dintre reţetele lui. Cei de la Muzeul din Alba Iulia au luat o reţetă, mi-au dat-o şi mi-au cerut să fac un anumit fel de mâncare. A fost un ceaun, în care am folosit piept de porc, pulpă de porc, ulei de măsline, smochine, caise, mentă, oţet din vin, vin roşu şi ceapă verde, deci doar ingrediente care se foloseau atunci. A ieşit o mâncare foarte bună, pe care oamenii au savurat-o deşi era dulce, a fost foarte bună. M-am şi gândit să o reinterpretez. Din ce am citit din bucătăria romanilor, ei mâncau o mâncare foarte dulce, de exemplu, dacă făceau o tocăniţă, cum am numi-o noi acum, puneau miere şi nelipsitul vin roşu.”



    Dacă la Braşov, cu câţiva ani în urmă, Chef Toma lansa aperitivul servit în ghiveci de floare, parfumul comestibil poate deocamdată să fie încercat la un restaurant din municipiul Sebeş. Iar la Alba Iulia se va lăuda şi cu realizarea salamului de biscuiţi gigant.