Tag: Enache

  • „Acasă, My Home“: meistgekrönter Dokumentarfilm des Jahres

    „Acasă, My Home“: meistgekrönter Dokumentarfilm des Jahres

    Die Dokumentation Acasă, My Home“, mit der der Filmemacher Radu Ciorniciuc sein Debüt als Dokumentarfilmregisseur gab, hat auf dem Internationalen Filmfestival Sundance den Preis für das beste Bild (den World Cinema Documentary Award) erhalten. Die rumänische Dokumentation wurde ebenfalls mit dem Preis der Jury auf dem Internationalen Dokumentarfilmfestival in Thessaloniki ausgezeichnet. In München erhielt der Dokumentarfilm von Radu Ciorniciuc den Gro‎ßen Preis des Festivals DOK.fest.



    Acasă, My Home“ erzählt die Geschichte einer obdachlosen Roma-Familie, die etwa zwanzig Jahre lang im wilden Văcăreşti-Delta am Rande der rumänischen Hauptstadt lebte, einem verlassenen Ort, der nach seiner Verwilderung zu einem Schutzgebiet und dem ersten städtischen Naturpark Rumäniens erklärt wurde. Vier Jahre lang verfolgte der Regisseur Radu Ciorniciuc das gro‎ße Abenteuer“, das die Familie Enache erlebt hat, ihren Weg von einem Leben in perfekter Harmonie mit der Natur zu einem Leben im Gro‎ßstadtdschungel. Gleichzeitig startete sein Team ein soziales Projekt, zu dem viele Experten und humanitäre Organisationen beitrugen. Und das aus gutem Grund: Die elf Mitglieder der Familie Enache hatten ein Leben au‎ßerhalb der Gesellschaft geführt — ohne Identitätspapiere, ohne Bildung, ohne Zugang zu medizinischer Versorgung. Mittlerweile sind alle neun Kinder dieser Familie behördlich registriert, sind in der Schule eingeschrieben und werden regelmä‎ßig von Ärzten besucht. Die Erwachsenen ihrerseits haben feste Arbeitsplätze.



    Der Reporter Radu Ciorniciuc ist einer der Gründer des unabhängigen Journalisten-Portals Casa Jurnalistului“ und Produzent von zahlreichen Reportagen. Mit diesem Film schaffte der Journalist den Übergang von Reportagen zu Dokumentationen:



    Meine Faszination für die Geschichte dieser Familie ist dadurch zu erklären, dass diese Menschen eine starke und konsolidierte Familie sind. Zum zweiten die fabelhafte Beziehung der Kinder zur Natur ist eines der Themen, die meiner Meinung nach eine gro‎ße Bedeutung tragen. Nachdem sie in die Stadt gezogen sind, habe ich natürlich den Integrationsprozess beobachtet. Die ganze Geschichte erwies sich als sehr komplex, selbst wenn vor vier Jahren, als das Projekt startete, alles ganz einfach schien. Deswegen haben wir ursprünglich das Ganze als Reportage mit einer sozialen Komponente um die Geschichte des Văcăreşti-Deltas, und nicht als Film gedacht. Aber die Geschichte entwickelte sich ganz natürlich zu dem, was sie geworden ist. Wir haben jahrelang für diesen Film gearbeitet und wir hatten mit der Zeit neue Ideen. Was den Filmschnitt angeht, sehe ich es immer als gro‎ße Herausforderung, hunderte Stunden Aufnahmen zu haben und daraus die Essenz zu ziehen, die die Geschichte bildet. Als Regisseur ist man gezwungen, rund 300 Aufnahmestunden in 86 Minuten zu komprimieren. Am Anfang schien es mir so gut wie unmöglich, die ganze Geschichte zu erzählen, aber zusammen mit der Drehbuchautorin Lidia Vdovîi und der Produzentin Monica Lăzurean-Gorgan und besonders mit dem Cutter Andrei Gorgan haben wir es geschafft, das Wesentliche aus rund 300 Aufnahmestunden zu finden, ohne die wichtigen Themen zu übersehen. Der Schnitt dauerte zwei Jahre, weil das sehr schwer ist, so viel Stoff in einem Film zu fassen und die beste Form einer solchen Geschichte zu finden.“




    Radu Ciorniciuc und die Drehbuchautorin Lina Vdovîi haben sich in erster Linie gewünscht, ihren Figuren eine Stimme zu verleihen. Das sei nur dann möglich, wenn man Empathie zeigt und wenn man versteht, wie schwer die Integration einer Roma-Familie in der Gesellschaft ist, sagen unsere Gesprächspartner. Selbst wenn Acasă, My Home“ sich international eines gro‎ßen Erfolgs freute, konnte Radu Ciorniciuc im Kontext der Coronavirus-Pandemie bei Preisverleihungen nicht dabei sein:



    Dank Zoom konnte ich so viele Filmfestivals erreichen, physisch konnte ich allerdings nur in Zürich sein, wo wir einen Sonderpreis gewonnen haben, und in Köln, wo wir eine andere wichtige Auszeichnung erhielten, dank der diese Produktion europaweit viel an Sichtbarkeit gewonnen hat. Es ist beeindruckend, so viele Menschen zu treffen, die unserem Projekt nahestanden, einem Projekt, das zum Nachdenken anregte, so viele Diskussionen auslöste und die Menschen auf eine harte Realität aufmerksam machte. Wir waren so froh, zu sehen, dass die Kinosäle in Zürich und Köln voll waren und bei den Q & A-Sessions gab es auch ein zahlreiches Publikum. Das finde ich wunderbar, dass die Menschen ihr Interesse und die Neugier für solche Geschichten nie verlieren.“




    Die Dokumentation Acasă, My Home“ wurde auch für die Preise der Europäischen Filmakademie (EFA) ausgewählt und feierte am 15. Oktober seine Premiere im Pay-TV-Sender HBO GO.

  • Rumänischer Dokumentarfilm „Acasă, My Home“ räumt Preise bei mehreren Festivals ab

    Rumänischer Dokumentarfilm „Acasă, My Home“ räumt Preise bei mehreren Festivals ab

    Die rumänische Dokumentation Acasă, My Home“ hat den Preis der Jury auf dem Internationalen Dokumentarfilmfestival in Thessaloniki erhalten. Die 22. Festspiele fanden zwischen dem 19. und dem 28. Mai online statt. Das ist die dritte Auszeichnung des Debütfilms des Regisseurs Radu Ciorniciuc nach dem Sonderpreis der Jury für das beste Bild beim Internationalen Filmfestival Sundance und dem Gro‎ßen Preis des Festivals DOK.fest München (das ebenfalls online, zwischen dem 6. und dem 24. Mai stattfand).



    Acasă, My Home“ erzählt die Geschichte einer obdachlosen Familie, die etwa zwanzig Jahre lang im Văcăreşti-Delta am Rande der rumänischen Hauptstadt lebte, einem verwilderten Ort, der zu einem Schutzgebiet und dem ersten städtischen Naturpark Rumäniens erklärt wurde. Vier Jahre lang verfolgte der Regisseur Radu Ciorniciuc das gro‎ße Abenteuer“, das die Familie Enache erlebt hat, ihren Weg von einem Leben in perfekter Harmonie mit der Natur zu einem Leben im Gro‎ßstadtdschungel. Der Reporter Radu Ciorniciuc ist einer der Gründer des unabhängigen Journalisten-Portals Casa Jurnalistului“ und Produzent von zahlreichen Reportagen bei The Guardian, Al-Jazeera, Channel 4 News, ZDF. Der Übergang von Reportagen zu Dokumentationen kam irgendwie natürlich, sagt Radu Ciorniciuc



    Acasă, My Home“ hat sich eines gro‎ßen Erfolgs beim Sundance Filmfestival 2020 erfreut. Die Dokumentation des rumänischen Regisseurs zeichnet die Porträts der Gebrüder Enache und spricht über die überwältigenden Herausforderungen im Leben dieser Kinder, die einen schweren Übergang von einem Leben ins nächste erleben müssen — dies in einer Zeit, in der die iPads zum allgegenwärtigen Teil des Alltags geworden sind“, schreibt die Publikation SOUNDVENUE. Der Regisseur bezeichnet den Dokumentarfilm als Familiendrama:



    Zwei Jahre lang haben wir das Leben der Familie Enache im Văcăreşti-Delta gefilmt und weitere zwei Jahre lang haben wir ihren Prozess der sozialen Integration verfolgt. Dieser Dokumentarfilm entstand in Zusammenarbeit mit der Drehbuchautorin Lina Vdovîi und mit Mircea Topoleanu. Keiner von uns hatte Filmerfahrung. Dann kam ein Produzent zu uns, der bereits in diesem Bereich gearbeitet hatte. Au‎ßerdem hatten wir als Journalisten Zugang zur Öffentlichkeit, und unser Projekt gewann immer mehr an Sichtbarkeit. Hinzu kam der Versuch, den Kindern und Eltern einen weniger traumatischen Übergang von einem Leben in das nächste zu ermöglichen. Es ist den Menschen zu verdanken, die uns unterstützt haben, dass wir dieses Multimediaprojekt auf die Beine stellen konnten. Unter anderem haben die Kinder in ihrem ersten Übergangsjahr ein Album produziert, in dem sie ihr Leben vom Zeitpunkt, an dem sie das Delta verlie‎ßen, bis zum Ende des ersten Schuljahres dokumentiert haben. Vorher waren sie noch nie in der Schule gewesen.“




    Der rumänische Dokumentarfilm wurde für 20 internationale Filmfestivals ausgewählt, darunter CPH.Dox Copenhagen International Documentary Festival (das zwischen vom 18.–29. März online stattfand), Vilnius IFF, DocAviv Israel, ZagrebDox, Hong Kong IFF (ausgesetzt), Crossing Europe, One World Prague, Movies That Matter, Cartagena FF, Oslo Pix und Sydney FF. Zwischen dem 31. Mai und dem 7. Juni wird die rumänische Dokumentation online beim Internationalen Filmfestival in Krakau gezeigt.



    Die rumänische Dokumentation erfreut sich weltweit eines gro‎ßen Erfolgs beim Publikum und wurde auch von der Fachpresse positiv aufgenommen. Anfang Mai war die rumänische Dokumentation Teil eines gro‎ßangelegten Geldbeschaffungsprojektes für die sozial benachteiligten Familien Rumäniens, die von der Coronavirus-Krise stark betroffen sind. Die Kampagne Alex Fund wird von Leslie Hawke koordiniert, Mutter des Darstellers Ethan Hawke. Beide waren unter den Zuschauern bei der Vorführung der rumänischen Produktion auf dem Sundance Filmfestival und eine Online-Diskussion mit Ethan Hawke hatte den Regisseur Radu Ciorniciuc zu Gast.

  • « Chez moi, My home », premier documentaire signé Radu Ciorniciuc

    « Chez moi, My home », premier documentaire signé Radu Ciorniciuc

    Présent à la 42ème édition du Festival du film de Sundance, dans la section consacrée aux documentaires internationaux, la production « Chez moi, My home » du réalisateur roumain, Radu Ciorniciuc, a remporté le Prix spécial du jury pour l’image. Le mérite appartient à Radu Ciorniciuc même et à Mircea Topoleanu, les deux noms auxquels la production doit « la fluidité et la ténacité des mouvements de la caméra », selon la motivation des jurés. Normalement, « Chez moi, My home » aurait dû ouvrir la 13-ème édition du Festival One World de Roumanie, malheureusement reportée en raison de la pandémie de coronavirus.

    Le documentaire raconte l’histoire d’une famille qui a vécu pendant une vingtaine d’année dans le delta de Văcăreşti, jusqu’à ce que cette zone de la ville de Bucarest ne devienne aire protégée et ne se transforme en premier parc naturel urbain de Roumanie. Quatre ans durant, le réalisateur Radu Ciorniciuc a suivi la grande aventure des Enache et leur passage d’une vie en parfaite harmonie avec la nature à une autre, au milieu de la jungle urbaine. Co-fondateur de « Casa jurnalistului/la Maison du journaliste » une communauté de journalistes indépendants, signataire de plusieurs documentaires pour The Guardian, Al-Jazeera, Channel 4 ou encore la ZDF, le reporter Radu Ciorniciuc s’est vu remettre plusieurs prix nationaux et internationaux tels le prix des Super écritures, celui d’Amnesty International du Royaume Uni, les deux en 2014, ou encore le Prix Harold Wincott pour le journalisme économique et financier, en 2016.

    Nous avons voulu apprendre comment Radu Ciorniciuc a choisi de faire le passage du journalisme au documentaire : « Le passage c’est fait presque de soi, déjà que mes reportages réalisés pour la Maison du journaliste ressemblaient à des documentaires. Après, quand j’ai décidé de réaliser « Chez moi, My Home », je me suis rendu compte qu’il m’aurait été impossible de raconter cette histoire en me servant seulement des instruments propres au reportage. C’est à partir de ce moment-là que j’ai commencé à chercher des modalités différentes de raconter ce que je voulais dire et de le faire le plus proche possible de la façon dont j’entendais l’histoire dans ma tête. Toutes ces quatre années pendant lesquelles j’ai travaillé pour le film ont représenté une excellente école de cinéma. J’ai participé à plusieurs ateliers à travers l’Europe et j’ai fait la connaissance de professionnels auprès desquels j’ai appris énormément de choses. Cette décision de passer au documentaire fut alimentée par ce désir personnel de raconter l’histoire d’une façon beaucoup plus profonde et plus complexe que je ne l’aurais pu faire dans un reportage. »

    Considéré comme un des films préférés du public de la 42ème édition du festival Sundance, « Chez moi, My Home » a dressé les portraits touchants des plus jeunes membres de la famille Enache, en insistant sur les défis que ces enfants doivent relever dans un monde où « les iPads sont une source quotidienne de divertissement pour la plupart des gamins » selon la publication Soundvenue. Radu Ciorniciuc affirme : « Chez moi, My Home » raconte le drame d’une famille, son histoire pendant quatre ans. Mes tournages, je les ai faits deux années durant dans le Delta de Văcăreşti et deux autres pendant le processus d’insertion urbaine des Enache. Le scénario, je l’ai écrit en collaboration avec Lina Vdovîi, et le tournage, je l’ai fait avec Mircea Topoleanu. Aucun de nous n’avait d’expérience cinématographique, mais on a réussi à travailler ensemble et puis, à partir d’un certain moment, un producteur expérimenté nous a rejoints pour terminer le film. Mais puisqu’à la base, on est journaliste, on a su communiquer avec le public et notre projet a gagné en visibilité. Et puis, on s’est proposé de développer le projet social que notre film a lancé afin d’offrir une transition moins traumatisante aux enfants Enache et à leurs parents. Ce fut grâce au soutien collectif qu’on est arrivé à mettre en place le projet multimédia « Chez moi ». Il s’agit d’un album réalisé par les enfants pendant leur première année de transition, entre leur départ du Delta de Văcăreşti et la fin de leur première année scolaire. Car avant, ils n’allaient pas à l’école. »

    Parallèlement au tournage, l’équipe a mis en place un projet social censé aider les 11 membres de la famille Enache à s’intégrer dans la société. N’oublions pas que cette famille n’avait aucun document qui lui permette l’accès à l’éducation ou à la Sécu. A l’heure où l’on parle, les neuf enfants Enache vont à l’école et leurs parents travaillent. Radu Ciorniciuc : « Ce sont plusieurs aspects contradictoires qui m’ont déterminé à faire ce film. Bien sûr que j’avais remarqué la précarité de cette famille, mais ce fut le sentiment d’appartenance qui m’a le plus touché, la façon dont ses membres savaient prendre soin les uns des autres. Un aspect extrêmement émouvant pour quelqu’un comme moi, complètement épuisé au bout de quelques années de travail à l’étranger. C’est ça ce qui m’a ému le plus, les relations au sein de cette famille, beaucoup plus importantes que leur niveau de vie. Cet aspect, il n’était pas forcément nouveau, mais je ne m’en souvenais plus. Moi, j’ai quitté la maison familiale très tôt et, donc, j’avais oublié l’importance d’avoir des frères ou des parents qui prennent soin les uns des autres. Voilà pourquoi j’ai voulu faire plus qu’un simple reportage. Et d’une certaine manière, ce film m’a poussé à redouter moins l’amour et la vulnérabilité ». (Trad. Ioana Stăncescu)

  • Gavranlu – di Edgar Allan Poe (armâneaşti di Toma Enache)

    Gavranlu – di Edgar Allan Poe (armâneaşti di Toma Enache)





    Corbul di Edgar Allan Poe



    Gavranlu armâneaşti Toma Enache



    Tu una şcretă laie noapti , arâmas mutream nă carti

    Minduiam la anveţlu vecl’i ţi a lui noimâ fu ta s-chiară

    Mi-ancl’inam: ş-avdu cicâtea, tu uşi arada că bâtea;

    “Vărnu oaspi” -dzăcu- “triţea, s-agudi di uşi afoară

    Vărnu oaspi vru ta s-intră, mizi ciucuti nafoară”.

    “S-nu mi-aspar toradioară”.



    Mea ţănu minti că era, tu Andreu ţângrimi s-fâţea

    Pirili tu ugeag zghilea şi chilimea u-aumbrară;

    Aştiptam dzua multu vrutâ ,cărţâli niheam s-agiutâ

    S-aflu Lenora chirutâ. Steaua-n ţer Lenor fu s-chiară

    S-anghilii u haidipsescu; Lenor numa nu-ari s-chiară

    Ma aclo, aoa văroară.



    Scretsâl’i di pirdadz aroşi di mitasi şi lâhtâroşi

    Mi astâl’iara pân di oasi , inima n’i-iu aspâreară;

    Frica s-asgunescu ma ghini dzăşu aşe nâpoi ti mini:

    “I, văr oaspi-n casa yini; tu uşi i-di-ahăntă oară

    Caftâ amânatlu oaspi ugeag di ahăntă oară”.

    “S-nu mi-aspar toradioară”.



    Loai curai cama cu silâ cătă uşi fără n’ilâ;

    “Domnule” grii “vahi doamna s-mi l’irtats şidzut nafoară”

    “Mi-ancl’inam; ş-avdzai ciucutit,cum eram ca adurn’it

    Vahi mizi voi ciucutit, nu acăţai ta s-bagu oară

    dzaş că i var agudit”; Dishcl’id uşa ş-bagu oară:

    “Nâ scutidi ca vărnoară”.



    Di ciudii ş-aspâreari,mutrii tu scutidea mari

    Anyisam yisi ţi tu yis alţă oamin’i nu-anyisară.

    Isihie văr ici nu grea şi scutidea şi ea tâţea;

    Maş unu zbor io grii atumţea: “Lenor!” – s-avdză prit zboară-

    Airlu n’i-apândisi tut “Lenor”; ân’i turna a meali zboară.

    Maş zboară fură afoară.



    Tu udă mi aveam turnată, heavra mi-avea acâţată

    S-ahurhi nâpoi ta s-bată, ma salami ş-cama troară.

    “Siyura s-avdi cum bati, tu firidă pi canati

    Vrea sa ştiu ţi ari câbati, vrea s-dizleg ciudia troară

    S-inima vrea ta sâ-ştie; va s-vedu tu aestă oară”:

    “Vimtu bati ca vărnoară”.



    Dau canatea dinaparti ş-vedu nâ aripă cum bati

    S-intră cum amirălu, un gavran lai dit eta di altâoară

    Ni bună dzua vrea s-dzacă,ni cl’inăciuni ici s-facă

    Pirifan acaţă s-treacă, cătă ayalmâ diunoară

    Pi ayalma ali Antini, pi ea şidzu diunăoară.

    S-sta ca glar toradioară.



    Mutrita laie şi sertă an’i si parea multu pseftă

    Ma sumarâşi di anvirinari; -“Lai gavran di altoară”-

    “Ti cara nu ai cârântari,siyura nu hii ti arcari”

    “Ti-amintaş dit chisâ s-pari, ama ţi numa-ţ bâgară

    Tu cratlu di pisa Pluton, ţi numa laie-ţ bâgară?”

    El apândisi:”Vărnoară”.



    Pi şcreta âl’i du apandisea; ni hazi ş-ici nu s-uidisea

    Ma chitrusii căndu avdzâi,un gavran s-dzăcă zboară.

    Nu s-ari avdzată ici iuva, bana di om sâ ştea ţiva

    Că pul’i, prici i altuţiva, s-intrâ tu udă aşetsi troară

    Pi ayalma ali Antini sâ şeadă ahăntu troară

    Si s-aibă numa: “vărnoară”.



    Ma gavranlu ca limnusit, unu zbor aleapsi minduit

    Tuş canda tu aţel zbor cripări ş-suflit s-adunară.

    Maş unu zbor vru ta sâ spună, vără peană ici nu mină;

    Căndu un zbor a-meu asună:”Căţ soţ avui tuţ s-chiară?

    Aşe ş-el; va s-fugă cum nădiili vecl’i arada azbuirară”.

    Gavranlu dzaţi – “Vărnoară”.



    Mi lâhtârsi estă ciudie, zborlu cu mintiminie

    Dzăc: “vahi maş aistu zboru aleadzi di alti zboară;

    Lu-anviţă nicuchirlu cari avu văr blâstemu mari

    Si di-ahăntă jali s-pari, vrură vahi ş-dol’ii cântară

    Cântic ţi maş un iho avea, idyiul iho dol’i cântară”:

    “Văroară, lele, vărnoară!”



    Sumarâşi di-ahantă jali ş-trapşu troară altă cali;

    Dinintea ali uşi pi fotel yisli caplu n’i-angrupară.

    Minduiam s-acaţ tu pringă, pul’iu lai ca vără strigă

    Câftam mintea su dishcl’idă gavranlu di altăoară

    Ti va s-dzăcă şcretu, strâmbu, căndu spuni esti zboară:

    “Văroara, Cra! Vărnoară”.



    Gavranlu cu a lui mutrită pân tu suflit mi avea friptă

    Iuva iuva nu-n’i tâcânea ţi vrea spună ţeali zboară?

    Mut aşe an’i bâteam caplu ţi s-aibă tu minti draclu;

    S-arihati n’i-alas caplu, pi fotelu iu s-virsară-

    Lun’in’li ali lambi -, iu caplu feata ţea ambară

    Nu va lu aştearnă, vărnoară.



    Airlu l’ia s-alâxeaşti nâ n’iurizmâ lu minteaşti

    Câţe candilili tu ţer anghilii li ligânară.

    “Mârate” -bâgai io boaţi- “Dumidză tea ţâ pitreaţi

    Yitrii s-bei nacă ţâ treaţi caimolu ti Lenor ma troară”

    “Bea su-agârşeşti Lenor, bea sâ-tă fugâ dorlu troară!”

    Dzăsi gavranlu – “Vărnoară”.



    “Semn arău”, “vombir” io grii – “Cubil’ii”- “gavran i-ţi s-hii”

    “Dheavulu ică tufanea pi aistu meal ti arcară?”

    “Tu aistu udă ţi suschiră ţi şcretu şi pondu s-deapiră

    Iu lâhtarea-i-nicuchiră; ti pâlâcărsescu dză troară

    S-află Iudeea yitria? Dză maş u-aflu dză ma troară?”

    Dzaţi gavranlu – “Vărnoară”.



    “Semn arău”, “vombir”-io grii- “Cubil’i”- “gavran i-ţi s-hii”

    “Pi ţerlu ţi-i supra, pi Dumidzălu vrut; dză troară

    Tu Paradis ţi-i naparti, su-stringu tu braţă s-poati,

    Feata steauă ţi-i aparti, tu ţer sâmtsâl’i u-aflară

    Di ăl’i grescu tora Lenor; va u-stringu tu braţă vloară !?”

    Dzăsi gavranlu – “Vărnoară”.



    “Tel dit soni s-hibă zborlu”. “Fudz tu chisă ţâ-i laolu”.

    “Tufanea ca blâstem s-ti ducă, tel cu un cicior s-ti chiară

    S-nu-arâmănă peană scretă di minciuna tauă pseftă;

    Singur vream ta s-hiu nâ etă”.”Fudz di aoa tu aistă oară”.

    “L’iats dit cheptu-a-meu dintana, zverca l’iaţ tu-aistă oară”.

    Dzasi gavranlu -“Vărnoară”.



    Di-atumţea lailu gavran sta, supra di uşi ş-tora sta

    Niminat pi-ayalma ali Antini; I-si-aprindu troară

    Ocl’i di demun ţi au turbată ş-aumbra lui arcată

    Câdzu dit lambă virsată, pi chilimi damcă s-moară

    Suflitlu n’i-iu lu-acâţară, damca şcretă va s-lu moară

    Ti daima ş-ti vărnoară!

    ____________

    The Raven

    Edgar Allan Poe

    [First published in 1845]



    Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary,

    Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,

    While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,

    As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.

    `Tis some visitor, I muttered, `tapping at my chamber door –

    Only this, and nothing more.



    Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,

    And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.

    Eagerly I wished the morrow; – vainly I had sought to borrow

    From my books surcease of sorrow – sorrow for the lost Lenore –

    For the rare and radiant maiden whom the angels named Lenore –

    Nameless here for evermore.



    And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain

    Thrilled me – filled me with fantastic terrors never felt before;

    So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating

    `Tis some visitor entreating entrance at my chamber door –

    Some late visitor entreating entrance at my chamber door; –

    This it is, and nothing more,



    Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,

    `Sir, said I, `or Madam, truly your forgiveness I implore;

    But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,

    And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,

    That I scarce was sure I heard you – here I opened wide the door; –

    Darkness there, and nothing more.



    Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,

    Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;

    But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,

    And the only word there spoken was the whispered word, `Lenore!

    This I whispered, and an echo murmured back the word,

    Lenore!



    Merely this and nothing more.

    Back into the chamber turning, all my soul within me burning,

    Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.

    `Surely, said I, `surely that is something at my window lattice;

    Let me see then, what thereat is, and this mystery explore –

    Let my heart be still a moment and this mystery explore; –

    Tis the wind and nothing more!



    Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,

    In there stepped a stately raven of the saintly days of yore.

    Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;

    But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door –

    Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door –

    Perched, and sat, and nothing more.



    Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,

    By the grave and stern decorum of the countenance it wore,

    `Though thy crest be shorn and shaven, thou, I said, `art sure no craven.

    Ghastly grim and ancient raven wandering from the nightly shore –

    Tell me what thy lordly name is on the Nights Plutonian shore!

    Quoth the raven, `Nevermore.



    Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,

    Though its answer little meaning – little relevancy bore;

    For we cannot help agreeing that no living human being

    Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door –

    Bird or beast above the sculptured bust above his chamber door,

    With such name as `Nevermore.



    But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only,

    That one word, as if his soul in that one word he did outpour.

    Nothing further then he uttered – not a feather then he fluttered –

    Till I scarcely more than muttered `Other friends have flown before –

    On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before.

    Then the bird said, `Nevermore.



    Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken

    Doubtless, said I, `what it utters is its only stock and store,

    Caught from some unhappy master whom unmerciful disaster

    Followed fast and followed faster till his songs one burden bore –

    Till the dirges of his hope that melancholy burden bore

    Of “Never-nevermore.”



    But the raven still beguiling all my sad soul into smiling,

    Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;

    Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking

    Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore –

    What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore

    Meant in croaking `Nevermore.



    This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing

    To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosoms core;

    This and more I sat divining, with my head at ease reclining

    On the cushions velvet lining that the lamp-light gloated oer,

    But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating oer,

    She shall press, ah, nevermore!



    Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer

    Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.

    `Wretch, I cried, `thy God hath lent thee – by these angels he has sent thee

    Respite – respite and nepenthe from thy memories of Lenore!

    Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!

    Quoth the raven, `Nevermore.



    `Prophet! said I, `thing of evil! – prophet still, if bird or devil! –

    Whether tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,

    Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted –

    On this home by horror haunted – tell me truly, I implore –

    Is there – is there balm in Gilead? – tell me – tell me, I implore!

    Quoth the raven, `Nevermore.



    `Prophet! said I, `thing of evil! – prophet still, if bird or devil!

    By that Heaven that bends above us – by that God we both adore –

    Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,

    It shall clasp a sainted maiden whom the angels named Lenore –

    Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels named Lenore?

    Quoth the raven, `Nevermore.



    `Be that word our sign of parting, bird or fiend! I shrieked upstarting –

    `Get thee back into the tempest and the Nights Plutonian shore!

    Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!

    Leave my loneliness unbroken! – quit the bust above my door!

    Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!

    Quoth the raven, `Nevermore.



    And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting

    On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;

    And his eyes have all the seeming of a demons that is dreaming,

    And the lamp-light oer him streaming throws his shadow on the floor;

    And my soul from out that shadow that lies floating on the floor

    Shall be lifted – nevermore!



    Aveţ ma-nghios şi varianta audio a “Gavranlui” di Edgar Allan Poe (pi armâneaşti – Toma Enache)