Nu armânlu, ma curaua
di Nicolae Batzaria
Cripă draclu — cum s-dzăţe —
Şi-ună dzuă, mare thamă !
S-duse Greclu la Armânlu
Pri nă ţină ta si-l cl’eamă.
Neardze omlu şi, ca oaspe,
Tut aşteaptă oara s-yină.
Ma nu veade ţiva s-hiarbă;
S-ciuiduseaşte ţi va s-ţină.
Ma livenda nicuchiră
S-dusi-n yie di firmită.
Ş-căndu i-oara tri ţinare,
Ia-ţ-u yini cu ună pită.
Armânlu strămbă narea:
“Ţe mâcare, si-u l’ea neclu!
Ună pită maşi di veardză:
Ţe tri mine ş-ţe tri Greclu”.
Taţe omlu, ţe s-adara?
Vedz, că tu ună xere arauă
Până ş-grindina, bre frate,
Va si-u aştepţă cu harauă.
S-bagă ş-măcă. Ma di prota
Şi ahăt buna nu s-părea,
Că urdzăţle si nu s-veadă,
Tu grumadzu l’i si ţânea.
Măcă ş-Greclu ş-cama troară
Bitiseaşte, tradze mână,
Că, de, omlu minduiaşte
Ş-tri fumeal’e tra si-armănă.
Năulu oaspe, dă-l’i-u ninte,
Dă-l’i-u, lucrulu ş-mutreaşte;
L’i-eara foame ş-cum –ţi s-hibă:
Bună-slabă, arucuteaşte.
Pita fudze, s-hiriseaşte.
Veade Greclu ş-cu tut Greacă:
“S-ţi si-acaţă”, dzăc năşi doil’i;
“Gugoşi Doamne; s-nu ţă treacă!”
S-duse frate, giumitatea,
Căndu s-avde nă oară pac!
“Cripă Armânlu” strigă Greaca:
“Plâscâni un vurcolac!”
“Nu Armânlu, ma curaua”,
Dzăţe omlu ca pi-agalea;
“Ş-feaţe ghine di si-arupse,
Că, ved, năsă ţănea calea”.
Ş-dă-l’i-u, măcă şi iara ndeasă;
Nu-avea seamne ca si s-tragă.
“Ore oaspe”, faţe Greclu,
“Va si-u deapińi pita ntreagă?”
“Nu ti ntreb, ore criştine,
Că di-iu eşti, dit ţi hoară?
Om cu orixe ahtare
Nu am vidzută vărnăoara”.
“Sărmăńeat, ore fârtate,
Ia s-ţă spun, că mi-ntribaşi:
La noi easte mare-arşine
Di mâcare ma si-alaşi”.
“Sărmăńeate, Sărmăńeate!
Ma i-aşiţe cum dzăţ tine,
Nu ti-alas si-u deapińi singur;
Ai s-mi satur barim ghine”.
Ş-măcă Greclu, măcă-Armânlu,
Maşi tipsia şi-alasară;
Iar fumeal’ea ş-nicuchira
Ploci pi păntică bâgară.
Puteț s-ascultaț aoa puizia spusâ di Toma Enache: